Dit is een samenwerking met Husbilslandet. Je kunt onze reis volgen op hun Facebook.
"Hallo alle levensgenieters!
Nu wordt het heet! Na een paar zweterige dagen in Colmar besloten we te schuilen in de bergen. Ja, wie wist dat er ”echte” bergen in de Elzas waren met toppen van meer dan 1500 meter? Wij niet, maar het was een spannende ontdekking.
Onze eerste stop was in het kleine gezellige dorpje Lautenbach Zell, dat normaal vol zit met wandelaars, maar vanwege de hitte hadden we het dorp helemaal voor onszelf. We vonden een kleine camping in het centrum van het dorp met een prachtig uitzicht op de bergen en uitstekende faciliteiten. Het was natuurlijk fijn om niet met anderen opgescheept te zitten, maar tegelijkertijd ook een beetje spookachtig ...
Het hoogtepunt van het dorp was ongetwijfeld Restaurant à la Truite, een felpaars visrestaurant in het centrum. We vonden het een beetje vreemd dat ze gespecialiseerd waren in vis, midden in een bergachtig gebied, maar het bleek dat ze een draai aan het thema gaven die we nog niet eerder hadden gezien. Toen het bijna tijd was voor het hoofdgerecht, sloop een van de koks naar een vijver in de achtertuin, haalde een mooie forel binnen en na een paar resolute klappen had de keuken grondstoffen voor ons diner. Daarna werd hij zachtjes gekookt in bouillon en geserveerd met botersaus.
Na het smakelijke viertal waren we een beetje in dubio of we het dessert wel aankonden, maar we werden een beetje afgeleid door de tafel naast ons die het blijkbaar over ons had. We begrepen niet wat ze zeiden, dus we namen aan dat ze het hadden over de vreemde toeristen die hier niet echt pasten. Midden in het gesprek barstte de hele tafel uit in een unaniem overwinningsgebrul, BLUEBERRY! Toen realiseerden we ons dat de behulpzame serveerster, die geen woord Engels sprak, hen had gevraagd hoe de taart van vandaag heette in een taal die wij begrepen... 😉
De volgende dag was het nog warmer en konden we niet veel anders doen dan onder de luifel liggen en naar adem snakken. Toch sleepten we ons naar het kleine winkeltje in het dorp om iets te kopen voor het avondeten. Het enige stuk vlees dat ze konden leveren was iets dat onze talenkennis te boven ging, maar we namen de gok dat het gegrild kon worden. Le rumsteck bleek rosbief te betekenen en het was niet alleen lokaal geproduceerd, maar ook van uitstekende kwaliteit. Nu we het toch over grillen hebben, willen we aanraden om een echte grill mee te nemen in de camper en de campinggrill thuis te laten. Op deze manier kun je gemakkelijk een feestmaal bereiden met vlees van de plaatselijke slager en de enge hotdogs of bevroren hamburgers in grootverpakkingen overslaan.
Na een paar dagen in het kleine dorpje waren we klaar om verder te gaan. De weg door de bergen was niet zo smal als we vreesden en de dag was gevuld met prachtige uitzichten. Je kunt meer zien in de bijgevoegde film.
Toen we weer begonnen af te dalen, zagen we in de verte een meer. Het bleek een kleine badplaats te zijn, ingeklemd tussen de bergen. Toen het tijd was om te lunchen, namen we plaats in een van de cafés op het strand. In veel landen zou een café op het strand alleen een kop koffie en eventueel een ijsje hebben kunnen bieden, maar hier kregen we in plaats daarvan behoorlijk geavanceerd eten aangeboden. Dit is iets waar mensen in Frankrijk echt op reageren. Waar je ook bent, er is altijd uitstekend en goed bereid eten, niet alleen in de luxe restaurants maar in het kleinste dorp.
Wat zijn jouw favoriete ervaringen met eten? Schrijf over je favoriete ervaringen in de comments. Daar vind je ook een link naar onze blog waar je kunt lezen over oude en nieuwe ervaringen.
Nu gaan we naar de Champagne, je gaat met ons mee op onze reis, toch?
Vriendelijke groeten Eva en Henrik”.”
